Ghost Story

အောင်မြတ်သာနှင့်မြောက်နန်းရွှေကိုယ်လေးအရုပ် ကညင်တိုင်ဆီမီးတွေ ထိန်လင်းအောင်ထွန်းထားတဲ့ နန်းရင်ပြင်ထက်မှာတော့ ဓါးကိုင်လှံကိုင်အစောင့်ရဲမက်တွေ ခြေကျင်းလိမ်မျှ လှုပ်ရှားသွားလာနေခဲ့ကြတယ်။ ဒီလိုအစောင့်အကြပ်ထူထပ်လှတဲ့ နန်းတော်ဧရိယာထဲမှာတော့ မျက်လုံးနှစ်လုံးကိုသာ ပေါ်အောင်လှပ်ထားတဲ့ လူတစ်ယောက်က လျှင်မြန်တဲ့လှုပ်ရှားမှုမျိုးနဲ့ အမှောင်ထဲကနေ ရွေ့လျားသွားလာနေခဲ့တယ်။ ” တုံ တုံ တုံ…” ကင်းလဲချိန်အချက်ပေးအသံကြောင့် အစောင့်ရဲမက်တွေအချိန်းအပြောင်းလုပ်နေခဲ့ချိန်အတွင်း ၀တ်စုံအနက်ရောင်၀တ်ဆင်ထားတဲ့ လူက ကြောင်တစ်ကောင်လို ပေါ့ပါးသွက်လက်စွာဖြင့် […]

ဘွားမယ်းစိန်နှင့်ကံကြမ္မာဆိုးဖြင့်သေခဲ့သူ “ကိုစံမောင်…ဗျို့…ကိုစံမောင်…” “ဟေ..ဟိတ်ကောင်ငါ ဒီမှာလေ…” သင်္ချိုင်းထဲသို့အပြေးရောက်လာပြီး အော်ဟစ်နေသောငပုကို စံ​မောင် ပြောလိုက်သည်။ “ကိုစံမောင်…” “အေး…ဘာတုန်း ပြောလေ…” “သ..သတင်းထူးလို့ဗျ” “ဘာသတင်းများထူးတာတုန်းငပုရ…” “ရွာထဲမှာ…ရွာထဲမှာအလှူလှည့်တော့မယ်ဗျ” “အောင်မလေးဘာများလဲလို့ကွာ… အလှူလှည့်တာများဆန်းသလားလို့” “မ…မဟုတ်ဘူးလေဗျာ…” “ဟ..ငပု…ဒီကောင် စကားတွေတောင်ထစ်လို့ပါလား… နေစမ်းပါဦး…အဲ့သည်အလှူကဘာတွေများဖြစ်လို့တုန်း” ငပုဆိုသည့်အတိုင်း လေးပေသာသာအရပ်လေးရှိရှာသည်။ အလောတကြီး​ပြောလိုတိုင်းစကားထစ်သော ငပုအကြောင်းကို စံမောင်သိ၏။ […]

ဘွားမယ်စိန်နှင့်လူခန္ဓာနဲ့မျောက်ဝိညာဥ် နေ့လယ်ခင်းအချိန်၌ သောင်ထွန်းရွာ၏လမ်းမကြီးပေါ်တွင် အမျိုးသမီးနှစ်ဦး လမ်းလျှောက်၍လာခဲ့ကြသည်။ ချည်လွယ်အိတ်ကြီးများကိုယ်စီလွယ်ထားကြပြီး မျက်လုံးများကရွာထဲကိုကြည့်နေကြ၏။ တစ်ဦးကနက်မှောင်နေသောဆံပင်ရှည်ကြီးကို ဆံထုံး ထုံးဖွဲ့လို့ထားပြီးရုပ်သွင်ကတည်ကြည်လွန်းပြီး အသက်အားဖြင့်လေးဆယ်ကျော်အရွယ်ဖြစ်သည်။ ကျန်တစ်ဦးကတော့ ခန္ဓာကိုယ်သေးသွယ်ပြီး အတော်လေးငယ်ပုံရ၏။ ထိုအမျိုးသမီးတို့ရွာထဲသို့ဝင်လာသည့်အချိန်ကတည်းက သောင်ထွန်းရွာသူ၊ရွာသားတို့ကလည်း စူးစမ်းသယောင်ကြည့်နေကြသည်။ “ဗျို့…ကျုပ်တို့ရွာကိုလာတာလား… ဘယ်သူ့အိမ်ကိုသွားကြမလို့လဲ” ဟုရွာသားတစ်ဦးကမေးလေတော့… “ဒီရွာက ဘွားမယ်စိန်ဆိုတဲ့အမေကြီးဆီကိုလာတာပါ… သူ့အိမ်ကိုညွှန်ပေးလို့ရမလား” ဟု…ပြန်ပြောလေတော့ကြည့်နေကြသူများကလည်း ဘွားမယ်စိန်အိမ်သို့လာသော […]

ထိန်ပင်သုသာန်(စ/ဆုံး) ကျွန်းတောရွာလေးမှာ တောရွာလေးတစ်ရွာပင်။ အေးချမ်းလှတဲ့ ဒေသလေး အညာဒေသလေးဖြစ်လေသည်။ ပုပ္ပါးတောင်ကြီး မြောက်ဘက်အစောင်း ွမှာ တည်ရှိသည်။ ကျွဲနွားများကို ခိုင်းစေရင်း မိရိုးဖလာ တောင်သူများဖြစ်ကြလေသည်။ တစ်ရွာလုံး ရိုးသားကြ သလို ဖော်ရွေတက်တာက တောအလှပင်ဖြစ်လေသည်။ ထို့သို့ အေးချမ်းလှသော ရွာလေးမှာ တစ္ဆေ သရဲအများဆုံးခြောက်လှန့်တဲ့ နှစ်ရွာကြား […]

ဖောက်ပြန်သူမှာသာ အပြစ်ရှိလေသည်(စ/ဆုံး) “ညည်းမမတော့ငါမပြောချင်တော့ဘူးခင်ရေ ဘယ်လိုမှလည်းဆုံးမလို့ကိုမရဘူး နေချင်သလိုနေနေ တော့တာပဲ” မမတို့အိမ်မှပြန်လာပြီး မကျေမချမ်းပြောနေတဲ့ မေ့မေ့ကိုကြည့်ပြီး ခင်ပြုံးမိလေသည်။မေမေ မမတို့ အိမ်ကပြန်လာတိုင်းညည်းညူနေကြ စကားဖြစ်သဖြင့် ခင့်အတွက်မထူးဆန်းတော့ပေ။ “ဒီတစ်ခေါက်ရောမမကဘာတွေလုပ်နေပြန်ပြီလဲ မေမေရဲ့” “ဘာတွေလုပ်ရမှာလဲ ဘာမှမလုပ်လို့ခက်နေတာပေါ့ ခင်ရဲ့ တစ်နေ့တစ်နေ့တီဗွီကြည့်လိုက်စားလိုက်အိပ်လိုက် ပဲလုပ်နေတာလေ ခန္ဓာကိုယ်ကိုကြည့်ဦးပေါင် ၁၄၀ ကျော်နေပြီလေ ဝိတ်လေးဘာလေးချ […]

ကံ ကံ၏အကျိုး(စ/ဆုံး) “ဟာ သားတို့ထမင်းမစားရသေးဘူးလား၊မိန်းမနင်ကလေးတွေကို ခုထိ မကျွေးရသေးဘူးလားဟ” ကိုခင် ထမင်းစားနေရင်း အိမ်ခန်းဝခန်းဆီးနားက ထမင်းဝိုင်းရှိရာသို့ လှမ်းမျှော်နေသော သားနှစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်ရတာမို့ ဇနီးဖြစ်သူကိုလှမ်းမေးလိုက်သည်။ “အိုတော် တော့သားတွေ ဘယ်နှစ်ခါရှိပြီတုန်းစားနေတာ၊ဆယ်ယောက်စား ဆယ်ခါပါချင်နေတာ၊ကဲ ရော့ ရော့ တစ်ယောက်တစ်ရာလာယူမုန့်သွားဝယ်စားချေ၊ကိုယ့်ဖအေက မောကြီးပန်းကြီးနဲ့ ပင်ပင်ပန်းပန်းအလုပ်ပြီးထမင်းလေး လာပြန်စားတာကို မျှော်နေ​ကြတယ်၊ဘယ့်နှယ် စားပြီးတာကိုလာ​မျှော်​နေတာ၊ယောကျာ်းရယ် […]

ငှက်ဖမ်းသမား ငတောငလုံး ငှက်ဖမ်းသမား လကွယ်ည။ လကွယ်ညဖြစ်သည့်အထဲ မိုးမှောင်ကြီး ကျနေ၍ ကြယ်ရောင်ပင်လျှင် မရှိ။ ခါတိုင်း လကွယ်ညများမှာ လရောင် မရှိသော်လည်း ကြယ်ရောင် ဖြိုးပြိုးပြက်ပြက် လင်းလက်နေ၍ သည်မျှ မမှောင်။ လကွယ်ညလည်းဖြစ် မိုးမှောင်ကြီးကလည်းကျ၊ တောရိပ်သစ်ရိပ်ကလည်း ဖုံးနေရာ တောတောင် တစ်ခွင်လုံး ပိန်းပိတ်ပိတ်မှောင်။ […]

အောင်မြတ်သာနှင့်ဖိုဝင်ဇော်ဂျီ လူသူအရောက်ပေါက်နည်းတဲ့ မဟာဝန်တောကြီးထဲမှာ အလေ့ကျပေါက်နေတဲ့ သစ်ပင်ကြီး၊ သစ်ပင်ငယ်တွေက စိတ်ထင်တိုင်းကြီးမားနေကြတယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက် တောကောင်ကြီးများရဲ့ ဟိန်းဟောက်သံ၊ တောကောင်ငယ်လေးများရဲ့ မြည်တွန်သံတွေက မဟာဝန်တောကြီးထဲက ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။ တောတွင်းတစ်နေရာမှာတော့ တောင်ဝှေးတစ်ချောင်းနဲ့ နေရာအမှတ်အသားတွေလုပ်နေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးရှိနေတယ်ဆိုတာ သာမန်လူတွေဘယ်လိုမှ မသိရှိနိုင်ခဲ့ဘူး။ ဧကထောင်ပေါင်းများစွာကျယ်ဝန်းတဲ့ မဟာဝန်တောကြီးထဲမှာ စိတ်ဝင်စားဖွယ်ရာကောင်းလှတဲ့ သဘာဝဖြစ်ရပ်ဆန်းတွေများစွာဖြစ်ခဲ့ဖူးတယ်။ ရှေးအစဉ်အဆက် […]

ဘွားမယ်စိန်နှင့်ရွာရဲ့အပယ်ခံနန်းကြိုင် စဆုံး ရွာအမည်သည်ကား ချောင်းဆုံဟုခေါ်ကြ၏။ ထိုရွာ၌ဇာတ်လမ်းအားအခြေတည်ခဲ့လေသည်။ “ဟဲ့ကောင်မ…ဒီကိုလာခဲ့စမ်း။ ဒီမှာငါလုပ်ကိုင်နေတာတွေကိုနင်မမြင်တာလား…ဟမ်…” “ဟုတ်…လာပါပြီ ဒေါ်ကြီး…” “ကောင်မ…အစားစားရင်တော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မစားဘဲနေလိုက်ပေါ့…။ အလုပ်ကျတော့ ရေသာခိုအချောင်လိုက်လို့ ကောင်းနေလိုက်တာအေ…ဟင်း” ဒေါ်အေးမာသည် မိဘမဲ့တစ်ယောက်ဖြစ်သော ​ခြောက်နှစ် အရွယ်တူမဖြစ်သူ နန်းကြိုင်လေးအား ပြောဆိုနေခြင်းဖြစ်သည်။ နန်းကြိုင်လည်း အဒေါ်ဖြစ်သူအားကြောက်ရွံ့ပြီး မီးဖိုထဲရှိ စဥ့်အိုးထဲသို့ရေခပ်ယူပေးလေသည်။ […]

ဘွားမယ်စိန်နှင့်မကျွတ်မလွတ်ဒေါ်နှင်းမြိုင် စဆုံး “ကိုရင်မောင်…” “ဘာတုန်း မိန်းမရဲ့” “တော်…ဟိုအိမ်ကြီးကိုဘာလို့ဝယ်လိုက်တာတုန်း ကျုပ်တို့ကို မပြောမဆိုဘဲနဲ့” “အိုကွာ…ဒါလေးဝယ်တာ မင်းတို့ကိုပြောနေရမှာလားမိတင်… ငွေပေါပေါနဲ့ရောင်းတာမို့ဝယ်လိုက်တာပေါ့ကွာ” ဦးရင်မောင်ဆိုသော အသက်ငါးဆယ်ကျော်ဆံပင်ဖြူဖြူလူကြီးတစ်ဦးနှင့် ဒေါ်တင်ဆိုသော အမျိုးသမီးကြီးတို့သည်လင်မယားများဖြစ်ကြ၏။ ဦးရင်မောင်…ဒေါ်တင်ဆိုလျှင်ဖြင့် ရွာသစ်ရွာ၏ လူချမ်းသာစာရင်းဝင်သူများပင်ဖြစ်ကြသည်။ ယခု ဒေါ်တင်တစ်ယောက် ဦးရင်မောင်တစ်ယောက်သူ့အားမပြောမဆို ဝယ်လိုက်သည့်အိမ်ကြောင့်စိတ်တိုဒေါသထွက် နေခဲ့ရှာသည်။ “တော်ဝယ်တာကျုပ်မပြောလိုပါဘူး… ဝယ်ရင်လည်းတခြားအိမ်ကိုဝယ်ပါလားတော်… […]