Articles by admin

ဘဝခြားခဲ့ပါသော်လည်း “(စ-ဆုံး) —————————————- ထွဋ်ခေါင်(အိမ်မဲ) အချိန်ကား ညနေ( ၆ ) နာရီခန့်ရှိ့ပြီ ။ မိုးကသည်းသည်းမည်းမည်း ရွာလျှက်ရှိ့ရာ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး ညို့မိူင်းအုံ့ဆိုင်းလျှက် ရှိ့နေသည် ။ တဝေါဝေါ တဝှီးဝှီး မြည်းဟီးတိုက်ခတ်နေသော လေပြင်းနှင့်အတူ ဝုန်းဝုန်းဒိုင်းဒိုင်း သွန်းချလျှက်ရှိ့သော မိုးကြီးမှာလည်း မတိတ်နိုင်အောင် သည်းသထက် […]

အမျှတောင်းတဲ့သရဲ ” (စ/ဆုံး) =========================== အချိန်အားဖြင့်ညနေ၆နာရီကျော်ပြီ ဖြစ်သည်။ မှောင်ရိပ်ကတဖြည်းဖြည်းနှင့်စတင်ဝင်ရောက်လာပြီဖြစ်သည်။ ရပ်ကွက်လေးအတွင်း၌နေထိုင်ကြသော လူများလည်းမိမိအိမ်ရာများ၌နေကာ စားသောက်နေကြလေသည်။ အချို့အိမ်မှကလေးများကအိမ်ထဲမဝင်ကြသေးပဲအိမ်အပြင်၌ဝိုင်းဖွဲ့၍ကစားနေ ကြလေသည်။ “ဒုံး” “အုံး” “ဒုံး” “ဟ,ဘာသံလဲဟ” “အကျယ်ကြီးပဲကွ “ဘယ်ကလာတဲ့ အသံလဲမသိဘူး အိမ်ထဲမှလူများလည်းကြားလိုက် ရသည့်အသံ​တွေကြောင့်အိမ်ထဲမှ ကိုယ်စီကိုယ်စီထွက်လာကြလေသည်။ “အုံး” “ဘယ်ကောင်လဲကွ သတ္တိရှိရင်ထွက်ခဲ့ […]

ဖုတ်ဘုရင်၀င်ပူးခံရသူ ” (စ/ဆုံး) တနင်္သာရီတိုင်း၊ထားဝယ်မြို့၊ ကဘူရွာ။ ထားဝယ်မြစ်အနောက်ဘက်ခြမ်းတွင်ရှိသောရွာ ငယ်တစ်ရွာဖြစ်၏ ။ ကဘူရွာနဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်း တောင်ကုန်းတစ်ခုပေါ်မှရှေးခေတ်လက်ရာ နှစ်ထပ်ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးက ရေနံချေးနိူင်နိူင်သုတ်ထားခြင်းကြောင့်မဲပြောင်စွာ ရှိနေပါသည်။ တောင်တစ်ခုလုံးသီးပင်စားပင်ကြီးများ၊ ညောင်၊ကက္ကိုလ်ပင်လိုအရိပ်ရအပင်ကြီးများကြောင့်စိမ်းစိုစွာဖြင့်နွေရာသီကာလများမှာပင်အပူဒဏ်သက်သာသောနေရာမျိုးဖြစ်သည်။ ခြံရှေ့လမ်းမကြီးရှိနေပြီးမိုင်ငါးဆယ်ခန့်အိမ်နဲ့ဝေး၏ ။ ကားလမ်း၏တဖက်အခြမ်း၊ထားဝယ်မြစ်ဘေးတွင်ပုဇွန်စက်ရုံရှိနေကာတစ်ခြားသောလူနေအိမ်များရှိမနေပေ။ တောင်ကုန်းပေါ်မှနှစ်ထပ်အိမ်ကြီးပိုင်ရှင်အမည်မှာ ဖိုးကွန်းဟုအမည်ရပြီးကောင်စီခေတ်ကာလအချိန်ကကျေးရွာအုပ်ချုပ်ရေးမူးတစ်ယောက်လုပ်ခဲ့ဖူးသူတစ်ယောက်ဖြစ်၏ ။ မိန်းမဖြစ်သူမှာသားအငယ်ငါးနှစ်သားအရွယ်တွင်ဆုံးပါးသွားပြီဖြစ်သည်။ သားသမီးခုနှစ်ယောက်ရှိပြီး သားလေးယောက်၊သမီးသုံးယောက်ရှိပြီး၊ အကြီးဆုံးက […]

အစောင့်ခွေးနက်ကြီး(စ/ဆုံး) —————————– ကျွန်တော်နာမည် မိုးထူးပါ ။ကျွန်တော်က သာယာကုန်းရွာသားတစ်ယောက်ပေါ့ဗျာ။အခု ကျွန်တော်ပြောချင်တဲ့အကြောင်းအရာကတော့ ကျွန်တော်ကြုံဖူးတဲ့အဖြစ်အပျက်လေးတစ်ခုကို ပြောပြချင်တာဗျ။ အဲ့နေ့က ကျွန်တော် အိမ်မှာ ရှိနေတုန်း ကျွန်တော်အဖေက… “ငါ့သား…မင်းအဘိုးကျောင်းကို သွားလိုက်ဦး ။အဘိုးလိုအပ်တာ ရေခပ်တာတွေဘာတွေဝိုင်းကူလုပ်ပေးခဲ့လိုက် ကြားလား ” ကျွန်တော့်အဖေက ခိုင်းတာဆိုတော့ မငြင်းရဲဘူးဗျ။အဖေက စိတ်ကြီးတယ် ။ကျွန်တော်တို့် […]

အိမ်ခေါင်ကို လောင်သောမီး(စ/ဆုံး) ———————————– (၁) ရွာ့ဘက်ကခွေးဟောင်သံသဲ့သဲ့မှအပဆောင်းညသည်အလွန်တိတ်ဆိတ်လှသည်။ မြူနှင်းများလည်း တပေါက်ပေါက်ကျနေ၏။ လရောင်သည် နှင်းမြူရိပ်ကို ဖြတ်ရသဖြင့် ဝိုးတဝါးဖြစ်နေသည်။ လယ်ကွင်းထဲက ပင်ကြီးပင်ငယ်များသည် တိပထင်းရှားခြင်းမရှိဘဲ မှုန်ကုပ်ကုပ်နှင့်ရှိနေ၏။ ညလေက ဆော်မြူးသွားသဖြင့် သစ်ပင်တစ်ပင်နှင့်တစ်ပင် ယိမ်းလှုပ်သွားသည်မှာ အလွန်ချောက်ချားစရာ။ “ဂီး…ဂီး…” သူတို့တဲကုပ်ပေါ်ကိုအုပ်မိုးထားသည့်သစ်ပင်ကြီးပေါ်က ငှက်ဆိုးထိုးသံ။ အသံကား စူးရှလှသည်။ […]

ပညာသည်(စ/ဆုံ) ၂၀၁၅ခုနှစ် ၊ တပေါင်းလဆန်း ၃ရက်နေ့။ စနေနေ့။ မန္တလေးတိုင်းဒေသကြီး၊ကျောက်ဆည်ခရိုင် ၊စကားအင်းရွာရှိ မုန့်လက်ဆောင်းရောင်းသော မစန်းဦးနေအိမ်၌ မိန်းမတသိုက် သန်းဥနှိုက်ရင်း စကားတင်းဆိုနေကြ၏။ အိမ်ရှင် မစန်းဦးက မုန့်လက်ဆောင်းကြိုနေ၏။ သူမ အနီးမှာ သန်ဥတုပ်နေသူက မမြတင်။ ဆံပင် သွေ့ခြောက်ခြောက် ဖွာလန်ကျဲ၍ သန်းဥ အနှိုက်ခံသူက […]

ကျွန်မကိုကယ်ပါ(စ/ဆုံး) ———————- “ဗျို့…ကိုသက်မောင်…ဒီနေ့ဘယ်လောက်ရပြီလဲဗျ…” “နေ့တွက်မကိုက်ပါဘူးဗျာ…အခုချိန်နှစ်ထောင်လောက်ပဲရသေးတယ်…အခုခေတ်ကုန်စျေးနှုန်းကကြီးကကြီးနဲ့…မလွယ်ပါဘူးဗျာ” စက်လှေမောင်းသမားအချင်းချင်းမို့…တစ်စီးနဲ့တစ်စီးအလှမ်းမကွာလှေဆိတ်မှာရပ်ထားရာကနေအော်ပြောလိုက်၏… “ကျုပ်ကတော့ပြန်ပြီကိုသက်မောင်ရေ…အိမ်မှာမိန်းမကမီးဖွားပြီးခါစဆိုတော့စိတ်မချဘူးဗျ…” “ကျုပ်ကတော့မပြန်သေးဘူးကိုလူလှရေ…ရသလောက်လေးဆက်ဆွဲလိုက်ဦးမယ်…” “ဟုတ်ပါပြီဗျာ…” “ဘုတ်…ဘုတ်…ဗျော…” ပါးစပ်ကလဲပြောစက်ကိုနှိုးကာမောင်းထွက်သွားသောကိုလူလှကိုကြည့်ကာကိုသက်မောင်စိတ်ထဲပြန်ချင်စိတ်ကပေါ်လာမိသလိုလို…ဒီငွေနှစ်ထောင်နဲ့အိမ်ပြန်လို့ကတော့မနက်ဖြန်ဆန်ဖိုးပင်လောက်ငှမယ်မထင်…အချိန်ကလဲည7နာရီဝန်းကျင်မို့…လှေဆိတ်၌လှေသမားအနဲငယ်သာကျန်ရှိတော့သည်။ “ဒီမှာမောင်ရင်…စက်လှေအားလား” အတွေးလွန်နေတုန်းကုန်းပေါ်ကလှမ်းအော်လိုက်သောအသံကြောင်ကိုသက်မောင်တစ်ယောက်ပျာပျာသလဲဖြစ်သွားမိသည်။ဒီနေ့အဖို့ဒုတိယမြောက်ခရီးသည်ပို့ဆောင်ရတော့မည်လေ… “အားပါတယ်ခင်ဗျ…အားပါတယ်” “ဒါဆိုခဏစောင့်ဦးလူငယ်…နောက်လူတွေကျန်သေးလို့…စျေးမနဲစေရပါဘူးလူငယ်တောင်းသလောက်ဦးတို့ဖက်ကအတက်နိုင်ဆုံးပေးပါ့မယ်” “ဟုတ်ကဲ့…ကျွန်တော်ကလည်းကျသင့်တာထက်ပိုမယူတက်ပါဘူးခင်ဗျ” စကားစကိုဖြတ်ပြီးအပေါ်ပြန်တက်သွားသောထိုဦးလေးအားကိုသက်မောင်ခဏစောင့်နေလိုက်သည်။ သိပ်မကြာပြန်ဆင်းလာတော့လူတစ်ယောက်အားစောင်ပုခက်ဖြင့်ရှေ့နောက်ထမ်းလာသည်ကိုတွေ့လိုက်ရတော့ကိုသက်မောင်နားလည်လိုက်သည်။သူရပ်ထားသောလှေဆိပ်ကဆေးရုံနဲ့မဝေးဘူးဆိုတာပင်… မနိုင်မနင်းဖြင့်…လှိုင်းဒဏ်ကြောင့်လှုပ်ခက်နေသောလှေပေါ်တက်ရန်ကြိုးစားနေကြသည်မို့ကိုသက်မောင်မနေသာတော့…ခေါင်းထိုးဓါတ်မီးလေးအားခေါင်းမှာစွတ်ရင်း… “ဦးလေးဖယ်…ဘေးကထိန်းပေးထား” အရှေ့မှထမ်းလာသူဦးလေးကိုဖယ်ခိုင်းပြီးကိုသက်မောင်ဝင်ထမ်းရင်းစောင်ပုခက်တွင်းသို့အမှတ်မထင်ကြည့်မိလိုက်တော့…အသက်၁၈နှစ်အရွယ်ခန့်ရှိမိန်းကလေးတစ်ဦး…မျက်နှာတစ်ခုလုံးပြာနှမ်းနေသည့်ကြားမှသူ့ကိုခပ်ယဲ့ယဲ့အပြုံးလေးနှင့်ပြုံးပြရှာသည်။ လှေပေါ်ရောက်ပြီးလှေအလယ်မှာသက်တောင့်သက်သာဖြစ်စေရန်နေရာထိုင်ခင်းလုပ်ပေးပြီးတာနှင့်လှေပေါ်သို့အမျိုးသမီးကြီးနှစ်ဦးအထုပ်အပိုးတွေနဲ့ထပ်တက်လာသည်မို့ကိုသက်မောင်ခဏစောင့်ဆိုင်းလိုက်ပြီး…ကမ်း၌ချည်ထားသောလှေကြိုးကိုဖြည်ကာစက်ကိုစတင်နှိုးလိုက်သည်။ “ဘုတ်…ဘုတ်…” “ဗျော……” “ဦးလေး…ဘယ်ကိုလဲခင်ဗျ…” “မြိုင်ချောင်းကိုငါ့တူရေ…နဲနဲတော့လှမ်းတာပေါ့” […]

” အောက်လမ်းသရဲမ ဒေါ်ခ ” (စ/ဆုံး) သောင်းကြည် အိမ်အပြင်ဘက်ကွင်းထဲ လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်…။ ကွင်းပြင်တစ်ခုလုံး မှောင်မည်းနေတယ်၊ လကွယ်ညမို့ ပိုတောင် မှောင်မည်းနေတယ်၊ ဖားအော်သံတွေကလည်း တစ်ကွင်လုံး ဆူဆူညံလို့ …။ ဖားရိုက်ထွက်ဖို့ သူ အစစအရာရာ ပြင်ဆင်ပြီးနေပြီ။ မီးစာအလုံးကြီးကြီးနဲ့ ရေနံဆီ အပြည့်ဖြည့်ထားတဲ့ မီးခွက်ကို […]

ကျမကလေးလေး(စ/ဆုံး) ————————- အနောက်တောင်အရပ်ဆီမှ••မိုးသက်လေက•• ဝန်းကျင်တစ်ခွင်••ဖြန့်ကျက်မှိုင်းညှို့၍နေလေသည်။ ထိုအချိန်တွင်••• တောထဲတွင်••ထင်းခွေရန်ရောက်နေသော သာလှတို့ဇနီးမောင်နှံမှာ••• မိုးသစ်လေကြောင့်ရှေ့ခရီးမဆက်နိုင်ဘဲ ရှိနေပေသည်။ သူတို့မိုးခိုနေသောဖျောက်ဆိပ်ပင်ကြီးကလည်း လုံခြုံမှုပေးနိုင်ရန်မစွမ်းသာတာမို့ ဇနီးမောင်နှံနှစ်ယောက်လုံးရွှဲရွှဲစိုနေလေပြီ။ နေဝင်တော့မည်မို့••အမှောင်ရိပ်ကလည်း ကြီးစိုး၍လာလေတော့သည်။ ဇနီးသည်ဖြစ်သူ••• မယ်ယဉ်က••• “”မောင်ကြီး••မှောင်လာတော့မယ်နဲ့တူတယ်ရှင့် ကျုပ်တို့ဆက်နေဖို့မသင့်တော်ဘူး””” “”ဟုတ်တယ်ရှင်မရေ•••• မှောင်လာရင်သားရဲတွေထွက်လာနိုင်တယ်””” တောကရွာနှင့်အလှမ်းမဝေးဘူးဆိုပေမယ့် သစ်ပင်ကြီးများနှင့်ထူထပ်နေတာမို့••• သားရဲပေါသည်။ ဇနီးမောင်နှံထင်းတစ်ယောက်တစ်စည်းစီပွေ့၍••• မိုးခိုနေရာမှအိမ်ပြန်ရန်ပြင်လိုက်လေသည်။ […]