Articles by admin

ငါးလွှာမှာရှိနေသည်(စ/ဆုံး) ကိုသူရသည် အထပ်ခြောက်ထပ်ရှိသော ဟိုတယ် အဆောက်အဦးကြီးကိုမော့ကြည့်လိုက်ရင်း ပြုံးလိုက် သည်။ ထိုနောက်ဟိုတယ်ထဲသို့ဝင်လာခဲ့၏။ ဟိုတယ် ၏လော်ဘီဟုခေါ်သော ဧည့်ခန်းမအတွင်းသို့ ရောက် သွားသည့်အခါ ဧည့်ကြိုကောင်တာတွင်တာဝန်ကျနေ သော သူငယ်ချင်းဖြစ်သူစိုင်းနေမျိုးအား တွေ့လိုက်ရ လေသည်။ ” လာဟေ့ သူငယ်ချင်း ငါမင်းကိုမျော်နေတာကွ ” ကိုသူရကိုမြင်သောအခါ စိုင်းနေမျိုးက […]

“ကမ္မဇိဒ္ဓိ” #ဖိုးကျော့ ဦးအိမ်ချမ်းအောင်သည် နံနက်အိပ်ရာထမှာ မိုးပေါ် တစ်ချက်မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ယနေ့ နေဝန်းနီနီနှင့် နေရောင်ခြည်ကို လုံးဝ မမြင်ရ။ တစ်ပတ်နီးပါးခန့် သဲကြီးမဲကြီး မိုးရွာသွားသော်လည်း ကောင်းကင်တစ်ခွင်တစ်ပြင်လုံးမှာ ကြည်ကြည်လင်လင် မရှိ။ တိမ်ညို တိမ်မည်း၊ တိမ်ခဲ တိမ်လိပ်များကို မမြင်ရသော်လည်း အံ့ပျမှုန်မှိုင်းနေသည်။ လေကလည်း ငြိမ်နေ၏။ […]

သုံးချက် နှစ်ကောင် အချိန်အားဖြင့် အတော်ကြာခဲ့ပြီ။ နေရာကား မိန်းမလှကျွန်းတောကြီးထဲမှာ။ မိန်းမလှကျွန်းတောကြီးက ဘိုကလေးမြို့အောက်ဘက် (၁၂)မိုင်ကွာလောက်တွင် ရှိသည်။ စောဂျိမ်း၏မိတ်ဆွေ စောပီတာက စက်ဆန်းကျေးရွာသား။ ပျားဖွပ်အလုပ်နှင့် ပျားရည်ဝယ်ရောင်းလုပ်ကာ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းလုပ်နေသူဖြစ်သည်။ မိန်းမလှကျွန်းတောကြီးက အလျား(၁၆)မိုင်အနံ(၆)မိုင်ခန့်ရှိကာ ကနစို၊ မဒမ၊ ကြတ်နံ၊ ကန့်ပလာ၊ မြင်းက၊ ဗျူးနှင့် လမုတို့ပေါက်သည်။ […]

မျက်နှာဖုံးနောက်က မျက်ရည်စက်များ ကိုလှမောင် အလုပ်တွေ နားတော့မယ်တဲ့ … ကျွန်မတို့ ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ” “အေး အလုပ်ကြမ်းသမားတွေ နားမှာတဲ့ … တိုက်အတွင်း အလှဆင်သမားတွေတော့ ချန်ထားဦးမှာလို့ ပြောတာပဲ” “ရှင်လည်း အဲဒီချန်ထားမယ့် အုပ်စုထဲပါအောင် ခေါင်းဆောင်ကို သွားပြောကြည့်ပါလား” “မရဘူးဟ … အတွင်း အလှဆင်သမားတွေက […]

အောင်မြတ်သာနှင့်စိတ်ညို့ဝိဇ္ဇာမောင်ထွန်းမြှာ စာရေးဆရာ -ဇေယန(ရာမည) “ဒူ……..ဝေ……..ဝေ” ကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်လာတဲ့ မောင်းသံကြောင့် အောင်မြတ်သာတို့ဆရာတပည့်တွေ တရားဖြုတ်လိုက်ပြီး ကိုယ်လက်အညောင်းဖြေဖို့အတွက်ဇရပ်အောက်ကိုဆင်းလာခဲ့ကြတယ်။ အဲဒီအချိန် ဇရပ်ထုပ်တန်းပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ ကြောင်နက်ကြီးက ကြမ်းပေါ်ကိုလွှားခနဲခုန်ချပြီး အောင်မြတ်သာတို့အနောက်ကနေ ထပ်ချပ်မကွာလိုက်လာခဲ့တယ်။ “ ညောင်….” “ ဘယ်လိုလဲလမ်းပြကြီး… သင်ပြောတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ရဲ့သတင်း ဘာမှမရသေးဘူးလား” အောင်မြတ်သာစကားကြောင့် ကြောင်နက်ကြီးက လက်နှစ်ဖက်ကိုမြောက်တင်လိုက်တဲ့အချိန် ကြောင်အသွင်ပျောက်ပြီး […]

ခွာမဲ (စ-ဆုံး) ရေးသားသူ…တာတေ ပြောပြရရင်တော့ အံ့သြစရာဗျ။ ကျုပ်တို့ရွာက ခွာမဲလို့ခေါ်တဲ့ ကရင်လေးကအခုအသက်ရှစ်နှစ်ရှိပြီ ။ဒီကောင်ခွာမဲ မွေး ကတည်းက သရဲမြင်ရတဲ့ကောင်ဗျ။ဒီိကောင်က ၅နှစ်သား လောက်ကတည်းက သူ့မိဘတွေကို ပြောတာဗျ။ပထမတော့ သူ့မိဘတွေက ခွာမဲ ပြောတာကိုနားမလည်ဘူးဗျ။ ခွာမဲ ကလည်းသရဲဆိုတာမသိဘူးလေဗျာ။ ” အမိုး ညက ရွာထဲကို […]

နှလုံးသားထဲကအိမ် သမီးသေချာဆုံးဖြတ်ပီးပါပြီအမေ… ပြည်ပကိုထွက်ပြီးအလုပ်လုပ်ပါတော့မယ်…. အိမ်လေးတစ်လုံးဘိုးရမှပြန်လာခဲ့မယ်…. အိမ်ငှားဘဝစိတ်ဆင်းရဲစရာအတော်ကောင်းပါတယ်။ အိမ်စပြီးငှားခါစက အိမ်စပေါ်ကတစ်မျိုး။ အိမ်ပြောင်းလာပြီးခြောက်လလောက်နေတော့အိမ်စပေါ်ကိုထပ်တိုးတောင်းတာနဲ့ကြုံရတယ်။ အိမ်လခလည်း တိုးပေးရတယ်။ သူတို့တောင်းသလောက်ကိုယ်မပေးနိုင်ရင်ပေးနိုင်တဲ့လူကလည်း အသင့်ရှိတယ်။ ကိုယ်တွေကလည်း နေသားကျနေတော့ သူတို့တောင်းသလောက်ပေးလိုက်တယ်။ စီးပွားရေးကထင်မလောက်အဆင်မပြေဖြစ်လာတဲ့အခါ အိမ်လခ အိမ်စပေါ်နည်းတဲ့နေရာကိုရှာပြီးနေရတယ်။ အဖေအမေနှင့် ညီအကိုမောင်နှမလေးယောက်ပေါင်းမိသားစုခြောက်ယောက်ရှိတယ်။ ကျမကပဲအရွယ်ရောက်ပြီးသားဖြစ်နေပြီး ကျန်တဲ့ကလေးတွေကလူမမယ်အရွယ်လေးတွေဖြစ်နေတယ်။ အဖေကလည်း အလုပ်အကိုင်မယ်မယ်ရရအတည်တကျမရှိပဲ ကုန်ထမ်းလိုက် […]

အောင်မြတ်သာနှင့် တိုက်နွားနီ(စ/ဆုံး) ဒုန်း ဒုန်း ဒုန်း အိမ်တစ်ခုလုံး သိမ့်ခနဲ တုန်ခါသွားတာကြောင့် ကျော်မောင် အိပ်နေရာက ဆတ်ခနဲ ထထိုင်လိုက်သည်။ “ဘယ်ငမူးသမားတွေ အိမ်ကိုဝင်ဆောင့်တာလဲမသိဘူး” “စန်းခင် ထစမ်း” “နင့်ခဗျာ အိမ်ဒီလောက် တုန်သွားတာတောင် မသိဘူးလား” “ကာလနဂါးသေလို့ဝင်စားသလားပဲ” ကျော်မောင် အိပ်ယာဘေးက ဓာတ်မီးကို ယူကာ […]

ဘွားမယ်စိန်နှင့်စုန်းထီးဘမိုး ကွပ်ပျစ်ခင်း၌ထိုင်နေသောဘွားမယ်စိန်၏ နံဘေးဆီသို့ နန်းကြိုင်လေးဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ “ဘွား…ပဲကြီးလှော်စားဦးမလား” လက်ထဲ၌ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် ပဲကြီးလှော်များကို တကြွပ်ကြွပ်ဝါးစားနေရင်းမှ လက်ကိုဖြန့်ပြ၍ဘွားမယ်စိန်ကိုမေးလိုက်ပြန်သည်။ ထိုအခါနန်းကြိုင်လေးကိုဘွားမယ်စိန်ကကြည့်၍… “အမယ်လေးအေ… ဒီအဘွားကြီးကသွားတွေမစုံတော့ဘူးငါ့မြေးရဲ့… ညည်းတို့တွေသာ သွားကောင်းလို့စားနိုင်တာ စား…စား…မြေးလေး…” ဟု…ပြောလိုက်လေသည်။ ထိုစဥြ… “အမေ…ဧည့်သည်ပါလာတယ်တော့်” ဒေါ်ဝင်းကဝိုင်းထဲဝင်လာရင်းပြောလိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်း၏အနောက်မှလည်း မျက်နှာစိမ်းဧည့်သည်တစ်ဦးပါလာခဲ့ပြန်သည်။ “ဘယ်သူများလဲအေ့…” “ကျုပ်လည်းမသိပါဘူးတော်… ရွာထဲသွားတုန်း ဒီကောင်လေးက […]